Archidiecezja Katowicka

Nadzywczajni Szafarze Komunii Świętej

  • Wiadomości
  • Posługa
    • Dokumenty Kościoła Powszechnego
      • Encyklika Ecclesia de Eucharistia
      • Instrukcja Redemtionis Sacramentum
      • Instrukcja Immensae Caritatis
      • List na temat Chleba i Wina do sprawowania Eucharystii
    • Dokumenty Konferencji Episkopatu Polski
      • Postanowienia KEP
      • Instrukcja KEP
      • Wskazania KEP
      • Modyfikacja Instrukcji KEP
      • NOTA W SPRAWIE
        UDZIELANIA KOMUNII ŚWIĘTEJ
        CHORYM NA CELIAKIĘ
    • Dokumenty Archidiecezji Katowickiej
      • Instrukcja dotycząca posługi
        Nadzwyczajnych szafarzy Komunii Świętej
      • Biuletyn liturgiczny
        w sprawie materii Eucharystii
      • Dekret o Komunii Świętej
        pod obiema postaciami
      • Instrukcja Arcybiskupa Katowickiego dot. Liturgii
  • Duchowość
    • Patron
    • Duszpasterz
    • Modlitwy
    • Literatura
    • Aplikacja mobilna „SZAFARZ”
  • Formacja
    • Rekolekcje
      • Brenna
      • Kokoszyce
      • Panewniki
    • Dni skupienia
      • Jedłownik
      • Tychy
      • Katowice
        Mariacki
      • Katowice
        Tysiąclecie
      • Rybnik
    • Pielgrzymki
      • Majowa pielgrzymka mężczyzn do Piekar Śląskich
      • Sierpniowa pielgrzymka kobiet do Piekar Śląskich
    • Studium dla kandydatów
  • Multimedia
    • Galeria
    • Wideo
  • Kontakt

Majowa pielgrzymka mężczyzn do Piekar Śląskich

Sierpniowa pielgrzymka kobiet do Piekar Śląskich

Copyright © 2019

Druga Niedziela Wielkiego Postu

28 lutego 2021


Księga Rodzaju 22,1-2.9a.10-13.15-18.

Bóg wystawił Abrahama na próbę. Rzekł do niego: «Abrahamie!» A gdy on odpowiedział: «Oto jestem» -
powiedział: «Weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze na jednym z pagórków, jakie ci wskażę».
A gdy przyszli na to miejsce, które Bóg wskazał, Abraham zbudował tam ołtarz, ułożył na nim drwa i związawszy syna swego Izaaka położył go na tych drwach na ołtarzu.
Potem Abraham sięgnął ręką po nóż, aby zabić swego syna.
Ale wtedy Anioł Pański zawołał na niego z nieba i rzekł: «Abrahamie, Abrahamie!» A on rzekł: «Oto jestem».
Powiedział mu: «Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego! Teraz poznałem, że boisz się Boga, bo nie odmówiłeś Mi nawet twego jedynego syna».
Abraham, obejrzawszy się poza siebie, spostrzegł barana uwikłanego rogami w zaroślach. Poszedł więc, wziął barana i złożył w ofierze całopalnej zamiast swego syna.
Po czym anioł Pana przemówił głośno z nieba do Abrahama po raz drugi:
«Przysięgam na siebie, mówi Pan, że ponieważ uczyniłeś to, a nie odmówiłeś Mi syna twego jedynego,
będę ci błogosławił i dam ci potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie i jak ziarnka piasku na wybrzeżu morza; potomkowie twoi zdobędą warownie swych nieprzyjaciół.
Wszystkie ludy ziemi będą sobie życzyć szczęścia takiego, jakie jest udziałem twego potomstwa, dlatego że usłuchałeś mego rozkazu».

Księga Psalmów 116(115),10.15.16-17.18-19.

Ufność miałem nawet wtedy, gdy mówiłem:  
"Jestem w wielkim ucisku".
Cenna jest w oczach Pana
śmierć Jego wyznawców.

O Panie, jestem Twoim sługą,
Twym sługą, synem Twojej służebnicy.
Ty rozerwałeś moje kajdany.
Tobie złożę ofiarę pochwalną
i wezwę imienia Pana.

Wypełnię me śluby dla Pana
przed całym Jego ludem.
W dziedzińcach Pańskiego domu,
pośrodku ciebie, Jeruzalem.

List do Rzymian 8,31b-34.

Bracia: Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam?
On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, jakże miałby wraz z Nim i wszystkiego nam nie darować?
Któż może wystąpić z oskarżeniem przeciw tym, których Bóg wybrał? Czyż Bóg, który usprawiedliwia?
Któż może wydać wyrok potępienia? Czy Chrystus Jezus, który poniósł za nas śmierć, co więcej – zmartwychwstał, siedzi po prawicy Boga i przyczynia się za nami?

Ewangelia wg św. Marka 9,2-10.

Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką.
Tam się przemienił wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe, tak jak żaden na ziemi folusznik wybielić nie zdoła.
I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem.
Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza».
Nie wiedział bowiem, co należy mówić, tak byli przestraszeni.
I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!».
I zaraz potem, gdy się rozejrzeli, nikogo już nie widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa.
A gdy schodzili z góry, przykazał im, aby nikomu nie rozpowiadali o tym, co widzieli, zanim Syn Człowieczy nie powstanie z martwych.
Zachowali to polecenie, rozprawiając tylko między sobą, co znaczy "powstać z martwych".
Dzień wcześniejDzień później